ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΝΑΥΠΗΓΕΙΩΝ ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ
Απρίλης 2014
ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ – ΚΑΛΕΣΜΑ
Συνάδελφοι
και σσες,
Η
Εργοστασιακή Επιτροπή μπροστά στις εκλογές του Σωματείου μας, καλεί σε
γενικό ξεσηκωμό όλους τους εργαζόμενους του Ναυπηγείου.
ΤΩΡΑ είναι η ώρα να στρίψουμε το τιμόνι
της ΤΡΙΑΙΝΑΣ σε αγωνιστική και ταξική κατεύθυνση.
ΤΩΡΑ να κάνουμε το αποφασιστικό βήμα
ΜΠΡΟΣΤΑ, στο συνδικαλιστικό κίνημα του Ναυπηγείου και ν’ αποκτήσουμε ένα
σημαντικό ΟΠΛΟ στα χέρια μας για ν’ αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά την επίθεση εργοδοσίας
και κυβέρνησης.
ΤΩΡΑ χωρίς κανένα δισταγμό, να
στηρίξουμε και να ψηφίσουμε την Εργοστασιακή Επιτροπή, την μόνη παράταξη που
χωρίς ταλάντευση, ήταν, είναι και θα είναι το σταθερό αποκούμπι για τους
εργαζόμενους του Ναυπηγείου.
ΤΩΡΑ όλοι ξέρουμε, όλοι ζήσαμε στο πετσί
μας, ιδιαίτερα τα δυο τελευταία χρόνια που μας εξαθλίωσαν, μας πετάξανε στο
δρόμο, είμαστε απλήρωτοι από εργοδοσία και κυβέρνηση, τι Σωματείο έχουμε
ανάγκη, τι Σωματείο χρειαζόμαστε και αν δεν κάνουμε ΤΩΡΑ το βήμα, αύριο θα
είναι αργά. Μάθαμε πολύ καλά τι σημαίνει κυβερνητικός και εργοδοτικός
συνδικαλισμός και τα έργα του τα πληρώσαμε ακριβά εμείς και οι οικογένειες μας.
Άλλη θα ήταν η κατάσταση και στο Ναυπηγείο, αν την ευθύνη στο Σωματείο την είχε
η Εργοστασιακή Επιτροπή.
Εμείς θ’ αξιοποιούσαμε τη δύναμη των
1100 και πάνω εργαζομένων, θ’ αξιοποιούσαμε την τεράστια δύναμη των
μεταλλεργατών του κλάδου όλων των εργαζομένων της περιοχής, σε συντονισμένους
ασυμβίβαστους αγώνες, μέχρι να δοθεί λύση στο πρόβλημα Ναυπηγείο Σκαραμαγκά,
στη Ναυπηγική Βιομηχανία γενικότερα.
Δε θα βάζαμε τους εργαζόμενους,
ιδιαίτερα το πρώτο κρίσιμο τρίμηνο, να χτυπούν κάρτα και να περιμένουν στη «δουλειά»
να δώσει λύση η κυβέρνηση και η
εργοδοσία, όπως έκανε η πλειοψηφία ΠΑΣΚΕ μαζί με τη ΔΑΚΕ ή όπως αλλιώς λέγεται
τώρα, εκείνο το σημείο ήταν καθοριστικό για τον αγώνα μας και εγκλώβισαν τους
εργαζόμενους στην μάντρα του Ναυπηγείου.
Δεν πιέσαμε όσο μπορούσαμε, με
ευθύνη πάντα της πλειοψηφίας και μόνιμο στήριγμά της τη ΔΑΚΕ ή όπως αυτή θέλει
τώρα να ονομάζεται, με τα Υποβρύχια που ήταν ατού στα χέρια μας. Η κοινή γνώμη θα
ήταν με το μέρος μας, μιας και τα 2,5 δις που ήδη έχει πληρώσει ο ελληνικός
λαός για τα υποβρύχια, και που με ευθύνη της κυβέρνησης και της εργοδοσίας θα
κινδύνευαν με καταστροφή, θα αποτελούσαν τον κύριο λόγο πίεσης αν το ζήτημα του
ναυπηγείου ερχόταν στην επικαιρότητα.
Οι κινητοποιήσεις που γίνονταν με
ευθύνη τους, ήταν απροετοίμαστες, πρόχειρες, της τελευταίας στιγμής, με
αποτέλεσμα να έχουν μικρή συμμετοχή, ν’ απογοητεύουν, να σπέρνουν ηττοπάθεια
και μοιρολατρία στους εργαζόμενους. Δεν έγινε καμία ουσιαστική προσπάθεια να
παρθούν μέτρα στήριξης των εργαζομένων, να εκφραστεί η αλληλεγγύη από σωματεία,
εργαζομένους, μαζικούς φορείς. Δεν είχαν καν σχέδιο τέτοιο, κάτι ανάλογο που είχαν
και το είδαμε οι Χαλυβουργοί δίπλα μας, κάτι που θα βοήθαγε τους εργαζόμενους
να σταθούν όρθιοι αλλά και να πιστέψουν ότι με την αλληλεγγύη και την στήριξη
των άλλων εργαζομένων θα δυνάμωνε ο αγώνας τους. Απεναντίας ο εννιάμηνος αγώνας
των Χαλυβουργών, χλευάστηκε, έγινε σλόγκαν προς αποφυγήν, ιδιαίτερα από τη ΔΑΚΕ
ή όπως αλλιώς ονομάζεται τώρα, ότι δε γίναμε χαλυβουργία λέγανε, αν και
φαινόταν ότι ήμασταν σε πολύ χειρότερη θέση.
Συνάδελφοι και σσες,
Εκτιμάμε σαν ΕΕΝΣ ότι ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ να
μην φτάναμε σε αυτή την κατάσταση, 2 χρόνια στο δρόμο και απλήρωτοι και μάλιστα
οι εξελίξεις και οι σχεδιασμοί εργοδοσίας και της συγκυβέρνησης (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) με την υποτιθέμενη λύση που λένε ότι κατέληξαν,
δημιουργούν ένα εφιαλτικό αύριο για όλους μας (δεν θα μας πληρώσουν και θα μας
βάλουν στη δουλειά όχι με τους μισθούς που παίρναμε αλλά για ένα ξεροκόμματο
και με ημερομηνία λήξης, μέχρι να τελειώσουν τα υποβρύχια!!).
Πρώτον, το τι επιλογές κάνουμε και
ποιον ψηφίζουμε, τι πλειοψηφίες δημιουργούμε στο ΔΣ του Σωματείο είναι
σημαντικό. Η συγκεκριμένη πλειοψηφία,
δεν αξιοποίησε τη δύναμη των εργαζόμενων, δε βοήθησε να γίνει υπόθεση του κάθε
συναδέλφου η υπεράσπιση των συμφερόντων μας. Οι Γενικές Συνελεύσεις, που τόσο
αναγκαίες είναι σε τέτοιες δύσκολες περιπτώσεις, ήταν ελάχιστες. Δεν τις θέλανε.
Η συγκρότηση Επιτροπών, βοηθητικοί μηχανισμοί της Διοίκησης σε τέτοιες μάχες,
έλειπαν. Ο συντονισμός με κοινή δράση με άλλα σωματεία του κλάδου δεν
προχώρησε, ούτε καν κάποιες κοινές συνεδριάσεις των Δ.Σ.
Πρωτοβουλίες για να ενημερώνουν την
εργατική τάξη και τον ελληνικό λαό, να φέρνουν το πρόβλημα στην επιφάνεια δεν
πραγματοποίησαν. Όποτε, κάτω από την πίεση τη δική μας κάνανε κανένα βήμα σε
τέτοια κατεύθυνση, το υπονομεύανε συγχρόνως, δεν ενημερώνανε, δεν καλούσανε
τους εργαζόμενους να πάρουν μέρος, δεν παίρνανε μέρος ούτε οι ίδιοι, παρά
ελάχιστοι χωρίς καμία συνέχεια, χωρίς καμία προοπτική.
Η ΠΑΣΚΕ (Σ.Α.) κύρια, αλλά και η
ΔΑΚΕ ή όπως αλλιώς λέγεται τώρα, σερνόνταν πίσω από τις κυβερνητικές και εργοδοτικές
επιλογές, διεκδικούσαν την υλοποίηση του
Νόμου 3885 (Βενιζέλου), ( και η εργοδοσία αυτό απαιτούσε εκβιαστικά), το Νόμο
που μας έφερε σε αυτή την κατάσταση. Στην πορεία υιοθέτησαν το «δώστε λύση,
όποια και αν είναι!!». Κάποιες στιγμές καλλιεργούσαν το αίτημα να δεχτούμε την
εκ περιτροπής της μιας μέρας, να μπούμε στη δουλειά με τη ΔΑΚΕ μπροστάρη καθώς
και τον Αντιπρόεδρο της πλειοψηφίας (Σταματάκη), που θα ήταν ότι χειρότερο
υπήρχε αφού και οι συνάδελφοι, προσωπικό, ασφάλεια κλπ. που δούλευαν, ποτέ δεν
πληρώθηκαν.
Αν το δεχόμασταν όπως καλούσαν και
το έβαλαν και σε ψηφοφορία σε Γ.Σ. θα «αυτοκτονούσαμε», αφού όχι μόνο απλήρωτοι
θα μέναμε πάλι, αλλά δεν θα μπορούσαμε ούτε να διεκδικήσουμε δεδουλευμένα με
ότι πιθανότητες υπάρχουν να τα πάρουμε.
Ευθυγραμμίζονταν αυτές οι παρατάξεις
με τις κατευθύνσεις και τις δραστηριότητες των συμβιβασμένων πλειοψηφιών σε
Γ.Σ.Ε.Ε. και Π.Ο.Ε.Μ. Αντί να πιέζουν να παρθούν αποφάσεις και να γίνουν κινητοποιήσεις από αυτές τις
οργανώσεις, συνέβαλαν με τις αυταπάτες που σπέρνανε να «αποκοιμίζονται» οι
εργαζόμενοι και να έχουν τη ψευδαίσθηση ότι η λύση είναι κοντά και το Ναυπηγείο
όπου να ‘ναι ανοίγει. Κατανάλωναν το μεγαλύτερο μέρος της δράσης τους, στους
διαδρόμους των Υπουργείων, σε επαφές και συναντήσεις με διάφορους παράγοντες
και γραμματείς των Υπουργών και με ψευτοϋποσχέσεις κρατάγανε παγιδευμένους τους
εργαζόμενους.
Η Π.Ο.Ε.Μ. βέβαια, δεν είχε κανέναν
ενδοιασμό να κάνει κινητοποιήσεις, όχι για τους εργαζόμενους του Ναυπηγείου και
του κλάδου αλλά για να δοθεί φτηνό ρεύμα στους επιχειρηματίες του κλάδου για να
είναι ανταγωνιστικοί!!
Συνάδελφοι και σσες,
Τα περιθώρια τελείωσαν, οι μέρες που
έρχονται θα είναι ακόμα πιο δύσκολες, κυβέρνηση και εργοδοσία προσπαθούν να μας
κάνουν σύγχρονους σκλάβους. Η μόνη δύναμη που μπορεί να συσπειρώσει τους
εργαζόμενους και να τους οδηγήσει αποτελεσματικά να φρενάρουν και ν’ ανατρέψουν
τ’ αντεργατικά σχέδια είναι η Εργοστασιακή Επιτροπή.
Το εγγυάται η συνέπειά της και η
δράση της, όλα αυτά τα χρόνια ποτέ δεν συμβιβάστηκε, ποτέ δεν ταλαντεύτηκε,
ποτέ δεν έλειπε από κανέναν αγώνα των εργαζομένων, με όσες δυνάμεις είχε. Όσες
δυνάμεις της δίνατε κάθε φορά τις διέθετε για το συμφέρον των εργαζομένων. Η
Εργοστασιακή Επιτροπή με το ΠΑΜΕ και τις δυνάμεις τους θα συνεχίσουν ν’
αγωνίζονται για κάθε μικρό και μεγάλο πρόβλημα που βασανίζει τους εργαζόμενους.
Είναι και παραμένει για εμάς
προτεραιότητα η λειτουργία του Ναυπηγείου με όλες τις δραστηριότητες.
Αγωνιζόμαστε ν’ ανοίξει το Ναυπηγείο χωρίς τον ΣΑΦΑ, χωρίς κανέναν ιδιώτη, αυτούς
τους ζήσαμε, και μας οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα, στον εφιάλτη που ζούμε.
Αγωνιζόμαστε για Ναυπηγείο με όλους
τους εργαζόμενους και του Τροχαίου Υλικού, με όλα μας τα δικαιώματα, τους
μισθούς που προβλέπουν οι συμβάσεις εργασίας μας και όλες τις κατακτήσεις μας.
Απαιτούμε άμεση καταβολή των
δεδουλευμένων μας, παλεύουμε μαζί με όλους τους εργαζόμενους του κλάδου μας για
τον Ενιαίο Δημόσιο Φορέα Ναυπηγικής Βιομηχανίας που θα σχεδιάζει, θα οργανώνει
και θα υλοποιεί την παραγωγική διαδικασία, με βάση τις τεράστιες ανάγκες της
χώρας στην ακτοπλοΐα, την άμυνα, τις μεταφορές, κλπ.
Σε
αυτούς τους στόχους καλούμε κάθε συνάδελφο και συναδέλφισσα να συσπειρωθεί, να
στηρίξει και να ψηφίσει το ψηφοδέλτιο της Ε.Ε.Ν.Σ. και μαζί να παλέψουμε.
Όλοι
οι εργαζόμενοι που έχουμε συνειδητοποιήσει τον ρολό της πλειοψηφίας, οφείλουμε
πρώτα και κύρια στους εαυτούς μας και στις οικογένειες μας, να κάνουμε βήματα
μπροστά. Δεν περισσεύει κανένας.
ΟΛΟΙ
ΜΑΖΙ ΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΣΥΜΠΟΡΕΥΤΟΥΜΕ
ΓΙΑ
ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΩΝ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΩΝ ΣΤΗΝ ΤΡΙΑΙΝΑ
ΠΡΟΣ
ΟΦΕΛΟΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ,
ΕΝΙΣΧΥΟΝΤΑΣ
ΤΗΝ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ.
ΝΑ
ΣΤΕΙΛΟΥΜΕ ΞΕΚΑΘΑΡΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΟΥΣ (κυβέρνηση & εργοδοσία)
ΟΤΙ
ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΝΑΥΠΗΓΕΙΟΥ ΣΗΚΩΝΟΥΝ ΚΕΦΑΛΙ,
ΚΑΙ
ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΞΙΖΕΙ.
Παλεύουμε για ένα Σωματείο όργανο
πάλης στα χέρια μας, για ν’ ανοίξουμε το δρόμο για ένα συνδικαλιστικό κίνημα
και στο Ναυπηγείο, αγωνιστικό ταξικά προσανατολισμένο, ικανό να φέρνει νικηφόρα
αποτελέσματα στον αγώνα μας.
Ψηφίζουμε
την Ε.Ε.Ν.Σ.
ΕΝΩΜΕΝΟΙ
ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ
Ε.Ε.Ν.Σ.
